Zrozumienie mowy ciała i zachowania kota: kompletny przewodnik

Naucz się mówić kocim językiem

Aby nauczyć się „mówić kocim językiem”, musimy stać się mistrzami obserwacji. Różnica między kotem, który jest nieruchomy i skulony z bólu lub strachu, a takim, który jest całkowicie zrelaksowany z ogonem owiniętym wokół siebie i łapami schowanymi pod spodem, może być trudna do odczytania, nawet dla doświadczonych kociarzy, ale można się tego nauczyć i — jak sądzę — jest to świetna zabawa!

Nauka kocich mikroekspresji nie tylko sprawi, że będziesz w stanie dostrzec, kiedy coś jest z kociakiem nie tak — i interweniować na wczesnym etapie — ale także zwiększy dwukierunkową komunikację między wami i pogłębi waszą relację i więź. 

Typowe sygnały mowy ciała kotów i ich znaczenie:

Oto moje najważniejsze wskazówki, jak polepszyć Twoją komunikację z kotem i jeszcze lepiej zrozumieć kocie zachowania:

1. Daj kotu to, czego potrzebuje (i nie bierz tego do siebie, jeśli nie chce siedzieć na kolanach!)

Wszystkie koty mają silne, indywidualne preferencje. Dobrze, nazwijmy rzeczy po imieniu — są wybredne! Im bliżej jesteśmy zaoferowania im doskonałości środowiskowej, tym są szczęśliwsze. 

W przypadku większości kotów wiąże się to z kilkoma specyficznymi wymaganiami architektonicznymi: żyją one w świecie 3D, więc zastanów się, gdzie Twój pupil chciałby spędzać czas. Wysokie miejsca, w których wygodnie zmieści się tylko jeden kot — takie jak półka na książki lub specjalnie zaprojektowana wieża dla kotów — są na samym szczycie ich listy życzeń!

Koty uwielbiają dobre maniery Oznacza to, że wolą być tymi, które podchodzą, niż tymi, do których się podchodzi (to wyjaśnia, dlaczego ludzie, którzy nie przepadają za kotami, często przyciągają je jak magnes!). Wiele z nich woli również siedzieć z opiekunem lub obok niego, ciesząc się jego towarzystwem bez potrzeby pełnego kontaktu fizycznego. Nie wszystkie koty są kotami kolankowymi i podobnie jak ludzie mają różne preferencje dotyczące bliskości. Docenienie tego faktu, zaakceptowanie go i uszanowanie może znacznie przyczynić się do stworzenia zaufania, którego większość ludzi pragnie dla swoich kotów.

2. Naucz się kociego języka ciała i subtelnych sygnałów

Wiele osób uczy się na własnej skórze, że pierwsze drgnięcie kociego ogona to pierwszy sygnał, że kot nie jest zadowolony. O wiele lepiej jest zauważyć taki subtelny sygnał i zareagować na niego — kończąc interakcję — niż czekać, aż kot będzie tak zirytowany naszym brakiem zrozumienia, że poczuje się zmuszony do machania ogonem, uderzenia pazurami lub ugryzienia albo ucieczki. 

Koty nie są dwulicowe. Są one subtelne. To duża różnica.

3. Zrozum system zapachowego bezpieczeństwa kota

Większość ludzi uzyskuje dostęp do informacji o otaczającym ich świecie głównie za pomocą środków wizualnych i słuchowych. Koty mają przede wszystkim węch. 

Oznacza to, że aby czuły się szczęśliwe i bezpieczne, koty wykorzystują szereg różnych systemów zapachowych, które dają im poczucie, że wszystko jest bezpieczne i znajome. Jest to jeden z powodów, dla których koty ocierają się o nas — chcą, abyśmy pachnieli jak one, jak rodzina. Dosłownie rozpoznają nas (i inne zwierzęta domowe) po zapachu, a nie po identyfikacji wizualnej, i muszą uaktualniać ten „zapach klanu” co kilka godzin, aby czuć się pewnie. 

Ta informacja jest niezbędna dla dobrostanu kota — wyobraź sobie, jak przerażające może być dla kota nagłe znalezienie w domu czegoś nieznajomego — niezależnie od tego, czy tym „nieznajomym” jest dziecko, nowa miłość, czy inny kot, z którym zawsze mieszkał i którego lubił, ale który był u lekarza weterynarii i po powrocie pachniał inaczej.

4. Nie lekceważ wpływu stresu emocjonalnego.

Zbyt często opiekunowie kotów mówią mi, że ich kot „jest niegrzeczny”, drapiąc meble, oddając mocz w domu, sikając na łóżko, a nawet zachowując się agresywnie. Czasami nawet sugerują, że ich kot celowo ich „karze”, na przykład za nieobecność w domu. 

Niestety, jest to bardzo błędna interpretacja, która ma tylko dalsze negatywne konsekwencje dla zachowania kota. 

Jako doświadczona certyfikowana behawiorystka zwierzęca wiem, że każdy problem behawioralny kota jest spowodowany albo niezdiagnozowaną chorobą, albo nierozpoznanym zaburzeniem emocjonalnym (albo jednym i drugim)!

Problemy behawioralne nigdy nie pojawiają się nagle i bez powodu

Z tego powodu niezwykle ważne jest, aby każda zmiana zachowania kota została skontrolowana przez lekarza weterynarii i powinien on zrobić wszystko, co w jego mocy, aby wykryć przyczynę: aż u połowy zwierząt, z którymi pracowałam w zeszłym roku wykryto czynnik medyczny, a to tylko te, które zostały zdiagnozowane! Zasadniczo, jeśli Twój kot zachowuje się w jakikolwiek sposób, który odbiega od normy, jest to warte konsultacji weterynaryjnej i behawioralnej.

Następnym krokiem jest upewnienie się, że wszystkie aspekty dobrostanu emocjonalnego naszych kotów zostały wzięte pod uwagę. Zdrowie i dobre samopoczucie są u kotów nierozerwalnie ze sobą związane i musimy o nie zadbać. Dobrą wiadomością jest to, że czasami „wyleczenie” nawet trudnego problemu behawioralnego można osiągnąć, wprowadzając stosunkowo proste i łatwe zmiany. Koty są bardzo wrażliwe na swoje otoczenie, rutynę i nasze zachowanie — co jest zarówno błogosławieństwem, jak i przekleństwem!

Znajdź czas na zabawę z kotem

Czy wiesz, że możesz zmienić swoją relację z kotem poprzez zabawę i urozmaicenie? Założę się, się z tym zgadzasz... ale czy podejmujesz w związku z tym jakieś działania?

Koty uwielbiają się bawić. Wiele z nich jest bardzo bystrych i uwielbia trenować, ale ilu z nas naprawdę stara się nauczyć je tego typu zachowania wobec nas? 

Style uczenia się kotów różnią się, podobnie jak u psów (i ludzi). Zasadniczo lubią małe i częste sesje zabawy, z odpowiednią ilością ruchu i dźwięków, aby były zaangażowane, ale nie zaskoczone. Wiele kotów dobrze reaguje na treningi z wykorzystaniem drobnych, smacznych smakołyków jako motywacji i nagrody, podczas gdy inne wolą zabawy w aportowanie i szybko poruszające się zabawki. 

Odkrywanie rodzajów zabaw, które kot naprawdę lubi, stanowi część zabawy związanej z naszą proaktywnością jako opiekuna, a jako specjalistka ds. behawioralnych mogę zaświadczyć o sile zabawy w relacji. Często jest to brakujące ogniwo w komunikacji między człowiekiem a kotem i może budować więzi, które trwają przez całe życie. 

Ucząc się odczytywać subtelne sygnały kota, oferując mu otoczenie, które spełnia jego potrzeby, a rozwiązując problemy emocjonalne lub behawioralne z wnikliwością, cierpliwością i troską, możesz poprawić samopoczucie kota i wzmocnić waszą relację. Zrozumienie i poszanowanie wyjątkowej natury kota pomoże Ci być wspaniałym opiekunem i zapewnić swojemu czworonożnemu przyjacielowi szczęśliwe i zdrowe życie.